Jestem pewna, że był jakiś film albo książka o podobnym tytule – w każdym razie, zainspirowana tą myślą od dłuższego czasu, postanowiłam zebrać w jeden post wszystkie teksty załyszane z otoczenia, które ciążą w ciąży. I mnie i innym znanym mi kobitkom. Ot tak, bez wyraźnej przyczyny.
No dobra, głównie dlatego, że jestem na końcówce tej ciąży i wszystko mnie już denerwuje 😉
Panowie i damy, proszę o wyłączenie świateł i zajęcie swoich miejsc! Śmiało, można się przybliżyć, cały pierwszy rząd jest wolny!
1. „Który to JUŻ miesiąc?”
Po pierwsze – przynależność do danego miesiąca chyba ustalał ktoś, kto pracował w NASA, ale zwolnili go za ćpanie w czasie pracy. Która była w ciąży, ta wie, że sprawa wcale nie jest taka prosta, no ale odpowiadamy jakkolwiek, żeby zadowolić rozmówcę. Co najważniejsze – nie JUŻ, ale DOPIERO. Tak, dla nas to naprawdę DOPIERO miesiąc X i końca nie widać, więc całę to pytanie należy uznać za niestosowne.
2. „Ja nie wymiotowałam w ogóle!”
Boszsz…no gratulacje. Nie jestem w stanie zliczyć ile razy to słyszałam. Tym bardziej, że nie dzielę się z ludźmi swoimi zdrowotnymi przypadłościami, no ale skoro ktoś pyta wprost, to odpowiadam. Normalnie. I naprawdę cieszę się bardzo twoim szczęściem, ale nie pocieszasz mnie mówiąc mi to prosto w tę samą twarz, która przez większość dnia nurkowała głęboko słuchając szumu muszli. I tak moje poczucie własnej wartości nie skoczy dziś o żaden słupek w górę.
3. „Bo ja to w ciąży miałam takie coś, że…”
I tu zaczynamy litanię. No naprawdę, nie jestem w stanie tego pojąć, dlaczego czyjaś ciąża wyzwala w ludziach ten wodospad szczerości. Uwierzcie, to, że hoduję w sobie moją mini-wersję, nie znaczy, że mam ochotę słuchać o przykrych szczegółach najbardziej intymnych dolegliwości czy barwnych detalach horroru z porodówki. No chyba, że to komplement. Że ktoś uznaje mnie nagle za guru w tych sprawach i czeka na poradę jakby łamał ciasteczko z wróżbą. Niestety, muszę wszystkich rozczarować. Chyba nigdy w życiu nikt nie nazwał mnie ciachem (dzięki Bogu pasztetem też nie…w ogóle epitety pseudo-kulinarne mnie jakoś szczęśliwie omijały.). Nie jestem mądrzejsza bo mam przed sobą większy brzuch (większy płat czołowy, o! To by mogło coś sugerować!) – ba, jestem nawet trochę bardziej ociemniała niż dotychczas, bo niedotlenienie robi swoje. Więc proszę, nie…nie proszę…BŁAGAM! Nie opisujcie nam swoich chorób, infekcji i tego typu rzeczy. Idźcie do lekarza, albo apteki.
4. „Staraj się dużo odpoczywać!”
Wyobrażam sobie to sarkastyczne i wymowne spojrzenie matek, które już mają na stanie jakieś dziecko, tak jak ja mam Boba. Takiego, który w swym adhd nie pozwala na chwilę wytchnienia, bo ma tyle energii, co zaprzęgowy husky na amfetaminie. Takiego, który w pierwszym trymestrze, kiedy kładę się ukradkiem choć na 30 sekund, od razu zauważa ten stan i wskakuje mi na plecy szarżując niczym Piłsudski na swej kasztance. Takiego, który zaraz po tym, jak się rozsiądę na kanapie po raz pierwszy tego dnia około godziny 14-tej nagle chce siku („sisi”), piciu („juju”), jeść („mniami”), bajkę („Lolooooo!”) ewentualnie „mama iść”. Ja naprawdę się staram odpoczywać, serio! Tylko czasem jakoś tak nie wychodzi.
5. „Nie stresuj się!”
Pffff, no błagam!
Halo!
Mówisz do CIĘŻARNEJ! Czyli kobiety, której normalnie buzujące hormony nagle odkryły, że w okolicy otworzyli nowy klub disco i dziś wszystkie drinki są za darmo.
Stresuję się podwójnie, bo myślę o zdrowiu malucha i o tym, że płakać mi się chce, bo Dziubas ułożył nie tak garnek w szafce, nie miałam ochoty słuchać tej piosenki w radiu, a w ogóle to świat jest do dupy, dajcie mi wszyscy spokój i właśnie, że będę ryczeć!
6. „Unikaj schylania się!”
Otóż pragnę oświadczyć wszem i wobec, że tyle brzuszków i przysiadów ile zrobiłam w czasie ciąży, zawstydziłoby Chodakowską i Lewandowską razem wzięte. Oczywiście, WIEM, że efektów w postaci kaloryfera na brzuchu nie ma i nikt mi bez tego nie uwierzy, ale już trudno.
Granicę niezdarności przekroczyłam z początkiem drugiego trymestru. A tam, PRZEKROCZYŁAM. Potknęłam się i zaryłam pyskiem w piach. Na ziemię upada mi 56474395894 rzeczy dziennie. Lecą nawet takie, na które nie wydaje się normalnie działać siła grawitacji. Staram się patrzeć na to, jak na nowego skilla, który z każdym przykucnięciem woła przez megafon „Pamiętaj o dniu nóg!”. No więc pamiętam o nich, szczególnie wieczorem, kiedy próbują mi wejść do miejsca, w którym plecy tracą swą szlachetną nazwę. Jeśli słowo PLECY jest takie szlachetne. Nie wiem, może nie w moim kraju czy województwie…
7. „Chłopczyk czy dziewczynka?”
Tu zawsze przez głowę przelatuje mi milion ewentualnych odpowiedzi, bo i tak wiem, że żadna z informacji nie zadowala pytającego. Na przykład:
– Chłopiec. To już siódmy. Ale będzie kasiory z pińćset plus!
– Dziewczynka. Nie widać? Przecież mam na sobie sukienkę…
– Nie jestem w ciąży, spuchnęłam z głodu.
– Nie czuję się osobą na tyle godną sprawowania swej rodzicielskiej funkcji, ażeby z góry definiować płeć tej istoty. Każdy z nas rodzi się po prostu człowiekiem, do tego wolny, a więc płeć wybierze sobie samo, kiedy nastanie odpowiedni ku temu moment.
8. „Wysypiaj się, bo potem już nie pośpisz!”
To samo mówią przed ślubem. To po pierwsze.
Po drugie i najważniejsze chciałabym zapytać JAK to zrobić?
Na brzuchu się nie da ze względów oczywistych.
Na boku biodra bolą tak, jakby właśnie stuknęła mi 90-tka.
Na plecach chrapię, duszę się, a kręgosłup łupie mnie jak szalony.
Pominę milczeniem jak w ogóle wygląda przewracanie się na bok w zaawansowanej ciąży i ile czasu zajmuje.
Do tego dochodzi okresowa bezsenność, komary i inne robactwo (jakieś dwa miesiące temu chodziła po mnie w nocy SZCZYPAWICA! Oczywiście na wpół przytomna zrzuciłam ją sobie z przedramienia prosto na twarz…), wstawanie na siku milion razy, chrapanie Dziubasa, nocne okrzyki bojowe Boba, skrzeczenie bażantów na zewnątrz, szczekanie psów itd.itp.
Tak więc serio – marzę o tym, żeby się nareszcie wyspać! I zrobię to jak tylko moje dorosłe dzieci się wyprowadzą 😉
9. „Ooo, to mały masz brzuszek! <sad face>”
Tak, zaliczam się do grona tych drobnych kobitek, które dostały swoją drobiazgowość w genach. Bardzo mnie to cieszy i jakoś nie czuję się winna, że nie przytyłam 50 kilo w ciąży. Niemniej jednak tego typu rozczarowanie na twarzy pytającej stawia mnie w sytuacji, kiedy chcę ją pocieszyć, mówiąc coś w stylu „To jeszcze X tygodni, na pewno jeszcze urośnie” albo „Zawsze najwięcej przybiera się na sam koniec”. No przepraszam, ale czy gdyby mój brzuch był ogromniasty jak stadion narodowy to ktoś by to skomentował, czy uznał to za niestosowne?
Oczywiście 100% tych tekstów rzucają przypadkowo spotkane lub mało znane kobiety, które nadają tej wypowiedzi ton wyższości, jakby chciały dorzucić „Mój był większy, ha!”. Czy był jakiś konkurs na wielkość brzucha, który przegapiłam? Np w biedrze, przy okazji promocji świeżaków???
10. „Uwielbiałam być w ciąży!”
Wyjdź. Wyjdź, wyjdź, WYJDŹ natychmiast z mojego pokoju!!!
*
Drogi Pamiętniczku, zaczynam dziś dziewiąty miesiąc a w onetowym quizie o cechach ludzi inteligentnych osiągnęłam tylko połowę punktów. Wyglądam jak piłka, czuję się jak humbak, jem za dużo słodyczy. Proszę, przekaż Mikołajowi, że byłam w tym roku grzeczna i chciałabym dostać pod choinkę voucher na 24-godzinną nianię. Tylko wiesz, taką brzydką i starą, żeby Dziubas na nią nie leciał. I jeszcze weekend w spa. I krem przeciwzmarszczkowy plus kupon na wizytę u wybranego fryzjera.
Boszsz…chyba już pora spać.
